Sinds ik met mijn bed and breakfast begon, werk ik met externe boekingssites. Lekker makkelijk: gasten boeken zichzelf, de bezetting is meestal goed en met een beetje geluk krijg je ook nog een positieve recensie. Ik hoef er weinig voor te doen – behalve zorgen dat alles perfect is zodra ze arriveren. Wat ik me lange tijd niet realiseerde – en dat mag je gerust een blinde vlek noemen – is dat je via zo’n platform eigenlijk niemand kent voordat ze bij je op de stoep staan. Geen telefoontje, geen mailtje, geen enkel persoonlijk contact. Je weet niets en dat kan soms lastig – of zelfs risicovol – zijn.
Last-minute boeking midden in de nacht
Het begon met een melding op mijn telefoon, ergens rond drie uur ’s nachts. Een last-minute reservering via één van de grote externe boekingssites voor de volgende dag. De gast kwam uit Nederland. Wat bezielt iemand om op dat tijdstip een kamer te boeken, vroeg ik me nog af. Maar goed – een boeking is een boeking en ik stuurde netjes alle informatie en dook weer onder mijn dekbed.
Gasten ontvangen zonder voorkennis
De volgende middag, rond half drie, belde de gast vanaf het station. Ze kon de weg niet vinden. Dat komt vaker voor, dus ik legde haar rustig uit hoe ze moest lopen en verwachtte haar een kwartier later. Maar het bleef stil en pas tegen zessen ging de bel. Voor de deur stond een aardige jongen van een jaar of achttien met mijn gast aan zijn arm. Hij had haar gevonden bij het station en haar naar mijn adres gebracht. Niet alleen een aardige geste – maar ook pure noodzaak want ze kon nauwelijks zelfstandig lopen. Mijn eerste gedachte was of ze dronken was. Maar nee. Ze was beleefd, vriendelijk, maar ook compleet gedesoriënteerd. Instabiel, letterlijk en figuurlijk. Misschien dementerend. Misschien gewoon verdwaald in haar eigen hoofd.
Kwetsbare gast zonder begeleiding
Eenmaal binnen strompelde ze naar haar kamer. Geen rollator, geen stok, maar wél hulp nodig bij alles. Ze vroeg of ik een fles wijn voor haar kon openen – zelf lukte dat niet. Ik hielp met haar spullen, gaf uitleg over de kamer en het slot, en vertrok met de stille hoop dat ze het zou redden. Maar vijf minuten later ging mijn telefoon. De kamerdeur ging niet dicht. Weer vijf minuten later: de voordeur werkte niet (althans, volgens haar). Het slot functioneerde prima – maar voor mijn gast was het een ingewikkeld raadsel. Nadat ik het haar nog een keer had uitgelegd ging ze de stad in en ik hield mijn hart vast.
Zorgelijke situatie
Omdat ik me zorgen maakte, bleef ik op. Tegen elf uur begon ik te malen. Tegen middernacht zette ik thee. Rond één uur dacht ik aan de nauwe steegjes, valpartijen en verdwalen. Ik had haar telefoonnummer, maar ze nam niet op. Ik wist niets van haar. Geen medische informatie, geen noodnummer. Alleen een naam en een boeking. En ineens dacht ik: misschien was ze wel gewoon de weg kwijt. Letterlijk én figuurlijk. Iemand die is weggelopen uit een tehuis, of die geen overnachtingsplek zocht maar houvast. Iemand die begeleiding nodig had en niet alleen een kamer met ontbijt.
Ik was opgelucht
Rond een uur of drie hoorde ik eindelijk de voordeur. Ik was opgelucht en ging naar bed. De volgende ochtend, om acht uur, stond ze alweer klaar om te vertrekken. Naar Maastricht, zei ze. We namen afscheid en ik keek haar bezorgd na. Later, toen ik de kamer controleerde, zag ik dat ze niet had geslapen. Het bed strak, de handdoeken onaangeraakt en droog en de badkamer ongebruikt. Wat dan weer scheelt in het schoonmaken – maar liever had ik gezien dat ze even tot rust was gekomen.
Mantelzorger in plaats van B&B-gastvrouw
Die avond voelde ik me geen B&B-gastvrouw, maar eerder een mantelzorger en nachtwaker. De hele nacht was ze in en uit gelopen om buiten te roken – dat zag ik op de beelden van de camera bij de voordeur. Die camera hangt daar niet zomaar. In het verleden heb ik vaker gasten gehad waarbij ik me zó onveilig voelde dat ik de politie moest bellen. Sindsdien weet ik: veiligheid in je B&B is geen vanzelfsprekendheid. De camera is geen luxe, maar een noodzaak. Hij heeft zijn dienst al vaak bewezen. En wat als deze vrouw had geboekt bij een B&B zonder personeel? Hoe zou dat afgelopen zijn?
Iedereen kan boeken
Als mensen via mijn eigen website boeken, heb ik meestal vooraf even contact. Een kort mailtje, een telefoontje – gewoon om te horen wie er komt en wat hun plannen zijn. Dat beetje context geeft rust. Voor mij, maar ook voor de gasten. Bij boekingen via grote externe boekingssites is dat anders. Iedereen kan reserveren, zonder kennismaking, zonder achtergrondinformatie, zonder uitleg. En Hoewel je officieel het identiteitsbewijs van een gast moet controleren, heeft lang niet iedereen dat bij zich. En zelfs als ze het wel tonen, zegt dat weinig over hun achtergrond, gezondheid en of ze in staat zijn om zelfstandig te reizen. Je weet simpelweg niet of je te maken hebt met iemand die kwetsbaar is, hulp nodig heeft – of juist helemaal niet te vertrouwen is.
Voorkennis is geen overbodige luxe
Ik ben dol op het runnen van mijn bed and breakfast. Ik hou van het contact met mensen, van de verhalen die ze meebrengen, van het zorgen voor een fijn verblijf. Maar deze ervaring heeft me iets geleerd: gastvrijheid is geen goedgelovigheid. Je hoeft geen argwaan te hebben – maar een beetje voorkennis over je gasten is geen overbodige luxe.
Recente reacties