Zes weken geleden werd ik geopereerd aan mijn voet. Het herstel duurt minimaal acht weken, waarvan ik er inmiddels zes achter de rug heb. Sindsdien draag ik aan mijn linkervoet iets wat je met een flinke dosis fantasie een schoen zou kunnen noemen.
Het is een grote klomp van zwart plastic — lomp, vormloos en met de uitstraling van goedkope massaproductie. De klittenbandsluiting is gammel en steekt alle kanten op. Hoe is het mogelijk? We leven in een tijd waarin auto’s zichzelf parkeren, organen worden 3D-geprint en stofzuigrobots zelfstandig hun werk doen, maar blijkbaar is het ontwerpen van een medische schoen die óók nog op een schoen lijkt, een brug te ver. Verbijsterend. Deze klomp lijkt zonder enige aandacht of liefde ontworpen: geen gevoel, geen comfort, geen oog voor de drager. Wat dat betreft kan hij wel wat meer ‘HEMA’ gebruiken – simpel, doordacht en met een menselijk gezicht.
Revalideren: niks doen, alles eten
De eerste twee weken na de operatie mocht ik helemaal niets. Dus zat ik verveeld op bed met mijn voet omhoog. Voor de operatie had ik me nog zo voorgenomen om eindelijk die boeken te lezen waar ik nooit aan toe kom. Of om eens een paar extra columns te schrijven. Helaas, daar kwam weinig van terecht… Het enige wat ik uiteindelijk heb afgevinkt, is het kijken van álle afleveringen van Bed & Breakfast (vakliteratuur, uiteraard). Daarna ben ik, in een moment van verstandsverbijstering, afgezakt naar TLC.
TLC en taartjes: mijn nieuwe dagindeling
Voor wie het niet kent: TLC is een televisiezender vol realityseries waarbij je je verstand beter even uit kunt zetten. Zo keek ik naar Toddlers & Tiaras, waarin peuters in glitterjurkjes worden gehesen door moeders die zelf ooit misliepen op een modellencontract, en dat proberen te compenseren via hun vierjarige dochter.
En dan My Big Fat Gypsy Wedding, waar bruidsjurken zo groot zijn dat je denkt: daar past een matras in. Meters tule, kilo’s glitters, zakken vol pailletten en soms zelfs ingebouwde verlichting. En natuurlijk is er altijd wel een familielid dat boos, beledigd of in tranen is.
Reality-tv en realiteit: ik groei dicht
Ondertussen at ik. Want als je niet mag lopen, is eten ongeveer de enige manier om nog wat afwisseling in je dag te brengen. Mensen om me heen vonden me erg zielig, dus kwamen ze langs met soepjes, taartjes, kaasplankjes en warme maaltijden. Lief bedoeld – heel lief zelfs – maar ondertussen groeide ik wel langzaam dicht. Wat me trouwens doet denken aan een andere TLC-serie: feeders, mensen die het leuk vinden om anderen vol te stoppen met eten.
Schoonmaken als dieetplan
Inmiddels is mijn B&B weer open, niet in de laatste plaats dankzij mijn geweldige hulp, die het werk grotendeels van me heeft overgenomen. Toch kijk ik ernaar uit om straks zelf weer aan de slag te gaan – en dat terwijl ik écht een hekel heb aan schoonmaken. Maar goed, alles om die extra kilo’s weer kwijt te raken.
Misschien is dit nog best een goed idee: een gratis afvalcursus waarbij mensen gewoon míjn huis komen schoonmaken. Zij vallen af, ik heb een schone B&B. Veel beter dan intermittent fasting – waar je trouwens alleen van afvalt als je niet alles opeet wat tussen twaalf en acht voorbijkomt. En wie weet wil TLC er wel een programma van maken. Cleaning & Calories. Ik houd me aanbevolen voor de rechten.
Recente reacties