Ik kan moelijk een kamer vrijhouden op basis van een misschien

Laatst dus weer zo’n stel. “Oh, jouw B&B ziet er zo gezellig uit! We zouden héél graag bij je willen logeren, maar we kunnen echt alleen van zaterdag op zondag. Zou je misschien…?” In principe zeg ik nee, maar goed, als ik dan toch door de knieën ga, dan wel met een iets hoger tarief – want die vrijdag blijft anders leeg én als ik de kamer wel verhuur moet ik hem twee keer schoonmaken. Dus ik leg dat zo vriendelijk mogelijk uit, en dat begrijpen ze. “Logisch, natuurlijk,” zeggen ze. Ze gaan proberen een oppas te regelen zodat ze misschien tóch twee nachtjes kunnen komen. Maar alvast twee nachten boeken vinden ze toch een tikje duur. Kan ik me voorstellen, maar ik kan moeilijk een kamer vrijhouden op basis van een ‘misschien’.  Dus blijft de vrijdag beschikbaar.

Donderdagochtend – bliep bliep! Een berichtje. Oppas geregeld, ze willen tóch op vrijdag komen. Ik helemaal blij, maar dan zie ik het: tien minuten eerder is de kamer geboekt via dat grote, ongenaakbare platform. Ik schrik me een hoedje. Daar zit ik dan, telefoon in de ene hand, hart in de keel, en het bloed dat in mijn oren bonkt omdat ik moet gaan uitleggen dat het helaas niet meer kan. Ze zijn teleurgesteld en ik zit met mijn handen in het haar. Later krijg ik nog een appje: of ik niet even had kunnen bellen om te overleggen toen er een reservering binnenkwam, dan hadden ze de kamer alsnog kunnen reserveren. Dus stuur ik een uitgebreide verantwoording in de hoop dat ze het snappen. Geen reactie. En vervolgens lig ik dan de hele nacht wakker, omdat ik me óók nog lullig voel en ergens vind dat ik het ook wel een beetje had kunnen zien aankomen.

De volgende ochtend – hoera! – een vriendelijk appje: “We begrijpen het, we komen graag en zien ernaar uit.” Opluchting! Maar waarom lig ik nou toch altijd wakker van dit soort gedoe? Elke keer neem ik me voor om me niet zo gek te laten maken, maar toch lig ik weer een halve nacht wakker als een piekerende muts.

En de moraal van het verhaal? Die twee-nachten-regel is er niet voor de lol. Hij is er voor mijn gemoedsrust, voor de duidelijkheid, en om mezelf te behoeden voor dat eeuwige dubbele schoonmaakwerk. Want wie loopt het risico als het misgaat? Juist. Dus voortaan hou ik me gewoon lekker die twee nachten aan – basta.